22 septiembre 2016

Yine yeni, yepyeni!


Ne cok sey oldu, ne adrenalin, korku dolu ve ne guzel bir yaz gecirdim...Hic dusunmedigim bir anda tepemde savas ucaklari gecmeye basladigi anda garip bir sekilde endise etmedim ama korktum, ne kadar sakin ve sogukkanli olmaya calissamda korktum, kendim icinde kizim icinde..Eve nasil gidebilecegimi ve basima neler gelebilecegini bilemedigimden endiselendim. Sonra beni eve birakan arkadaslarimin eve nasil gideceklerini dusundum evde bekleyen ailelerini dusundum, endiselendim...Endiseler birbirine eklendi sonra sinirlerim bosaldi sanki hersey bir komediymis gibi gulesim tuttu. Gecti mi, bitti mi? Neydi? Kim yapti? Niye yapti? Sanirim bunlarin hicbirinin cevabi yok ve olmayacak..Sadece iyi birseyler olmasini umud ediyorum. Kendimi gercekten boyle bir ulkede cocuk yetistirmek zorunda olmadigim icin sansli hissettim. Bozulan bu ulkede yasayan insanlar..Herkes birbirine para yada cikar gozuyle bakiyor..Anadolu'nun yardimsever, misafirperverligi yerini cikarciliga ranta birakmis..Beni en cok uzen isin bu kismi... Degerlerimizi yitirmisiz. Saygi ve sevgi hak getire. Bir yanda da kacar gibi oldugum icin kendimi suclu hissettim. Tek dilegim artik su problem ureten beyinlerin yerine cozum getiren beyinleri gormek...

Tabii burda da hayat degisti yani benim icin. Keira Defne ilkokul birinci sinifta...O arkadaslarini ozlemis bende degisik heyecanlar var..Buyuyor...Onun buyumesini gormek cok zevkli...Endiselerim yok ne yalan soyleyeyim, rahatim acaba normal degilmiyim diye dusunuyorum sonra zaten normal olmadigim aklima geliyor :)

Bende degisikliklere ilk once isten basladim, simdi calistigim okulun bir subesinin koordinatoruyum, itiraf edeyim ben ogretmen olmayi derste olmayi idareci olmaktan daha cok seviyorum. Ama tabii benim icin onemli bir gelisme..Idareci olunca saclarida kestim bide onlarla ugrasamam iyide oldu cok ferah ve mutlu oldum. Aslinda Isvec'i yazacaktim ama kismet olmadi buna bir daha ki sefere.. Ciao ciao :) yada Heydo!


No hay comentarios: